«Σου γράφω…»…του Θεοχάρη Παπαδόπουλου

• Μαίρη Σ. Γκαζιάνη
  

  
  

  • 

    Μαίρη Γκαζιάνη: «Σου γράφω…»…του Θεοχάρη Παπαδόπουλου
    
    Όταν έχουμε στα χέρια μας μια ερωτική ποιητική συλλογή, συνήθως, ψάχνουμε να βρούμε, αν από τόσες και τόσες, που γράφονται, η συγκεκριμένη έχει κάτι καινούργιο να μας δώσει. Συχνά απογοητευόμαστε διαβάζοντας είτε χιλιοειπωμένες κοινοτοπίες, είτε στίχους, που κάποτε θα φάνταζαν όμορφοι, όμως, σήμερα είναι ξεπερασμένοι, καθώς μιλούν για έρωτες με τη γυναίκα υποταγμένη σε σχέσεις, που δεν οδηγούν πουθενά. Σήμερα, όμως, που η γυναίκα είναι εργαζόμενη και έχει κερδίσει μια σχετική οικονομική ανεξαρτησία μπορεί να δραπετεύει από αδιέξοδες σχέσεις. Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι η σύγχρονη γυναικεία ερωτική ποίηση, μπορεί να είναι περισσότερο θαρραλέα και απαιτητική.
    
    
    Τέτοιες σκέψεις μας έρχονται στο νου διαβάζοντας το βιβλίο της Μαίρης Γκαζιάνη «Σου γράφω…». Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή, που περιλαμβάνει σύγχρονα ερωτικά ποιήματα με συμβολικές και σουρεαλιστικές πινελιές. Ποίηση ερωτική, που παρασύρει στο στρόβιλο του πάθους και της ηδονής. Ποίηση, όπου τις περισσότερες φορές, υπάρχει η επωδός «ψυχή μου», υποδηλώνοντας ότι ο έρωτας υπάρχει μέσα μας, τον νιώθουμε, τον ζούμε έντονα και μέσα από τον έρωτα, δημιουργούμε. Έτσι, μέσα από τον έρωτα δημιουργεί η ποιήτρια στίχους σαν τους παρακάτω: «Στο λίγο δεν αρκούμαι / στο μέτριο δεν συμβιβάζομαι / στο πολύ δεν επαναπαύομαι / όλο το αίμα σου το θέλω / να ρουφήξω τη γύρη του / να διατρέξει τις φλέβες μου / έρωτας να πλημμυρίσει / να σπάσει το φράγμα της πληρότητας / ψυχή μου…»
    
    Αν και η Μαίρη Γκαζιάνη, στα περισσότερα ποιήματά της χρησιμοποιεί τον ελεύθερο στίχο, σε κάποια σημεία συναντάμε αποσπάσματα, που έχουν γραφτεί με μέτρο ή με παραδοσιακό ρυθμό, θυμίζοντάς μας έντονα τα δημοτικά τραγούδια: «Ζαλίστηκε το όνειρο, πάει να ξαποστάσει / αύριο πάλι το πρωί θα έρθει να σε γυρεύει / τι να του πω / πως άργησες ή πως ποτέ δεν θα ʽρθεις;»
    
    Σε αρκετά ποιήματα της ποιητικής συλλογής «Σου γράφω…» η Μαίρη Γκαζιάνη, μετουσιώνει εικόνες της καθημερινότητας σε ερωτικές στιγμές, μεταφέροντάς μας σε ένα εικονικό περιβάλλον, που ενώ γνωρίζουμε ότι δεν είναι αληθινό, το παρακολουθούμε ευχάριστα: «ανεξεταστέοι του έρωτα παραμείναμε / είχα διαβάσει / ήσουν αδιάβαστος / είναι αργά για σκονάκια / καραδοκεί ο επιμελητής / που ανέραστος οικειοποιείται τον τόνο / χωρίς να δικαιούται το άριστα».
    
    Παραπάνω αναφέραμε ότι η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή της Μαίρης Γκαζιάνη περιλαμβάνει ερωτική ποίηση, όμως υπάρχουν και ορισμένα ποιήματα, που ξεφεύγουν από το ερωτικό συναίσθημα και μας οδηγούν σε κοινωνικές διαδρομές: «Εκεί που το κύμα ταξίδεψε τη νοσταλγία / φύσηξε ο βοριάς τις ανάσες του / στην παλίρροια της φαντασίας / να συναντήσει την ανάσα της μέθης / κι ο ήλιος χαμήλωσε το φως του / μην τυχόν και χαθεί η ζάλη της παραίσθησης.» Και αλλού: «Πέντε λεπτά / μες στην αιωνιότητα του χρόνου / μόνο πέντε λεπτά / σʼ αυτά τα πέντε λεπτά / που δεν ήρθαν / φυλακίστηκε / καμιά χαραμάδα / να δραπετεύσει / στα πέντε λεπτά / που δεν μοιράστηκαν / δεν χαρίστηκαν / δεν ξοδεύτηκαν / πέντε λεπτά / έμειναν εκεί να περιμένουν / το απλωμένο χέρι / που χάθηκε.»
    
    Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η ποιήτρια Μαίρη Γκαζιάνη έχει αναπτύξει πολυσχιδή δραστηριότητα, καθώς εκτός από την ποίηση ασχολείται με τη φωτογραφία και τη ζωγραφική με ανάλογες επιδόσεις.
    
    Κλείνοντας τη μικρή αυτή παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Μαίρης Γκαζιάνη «Σου γράφω…», παραθέτουμε ακόμα ένα όμορφο ποίημα: «Το έζησα το όνειρό μου / το έζησα προσκυνημένο / στου κατακαλόκαιρου τις ηλιαχτίδες / στο φως της πανσελήνου / στο παιγνίδισμα με το κύμα / στο δάκρυ του φινάλε / το έζησα ολόκληρο σαν θεατής / καθώς εσύ / σαν πρωταγωνιστής το ζούσες.»
    
    Θεοχάρης Παπαδόπουλος
    22-10-2012
    
    Δημοσιεύτηκε στο http://www.dimoi-news.gr/article_read.php?id=28797